Archeologisch onderzoek aan de Beurdsepoort

De bebouwing op het achterterrein aan de Beurdsepoort blijkt in de achttiende eeuw te zijn afgebroken. Nu is bekend dat in 1770 een zekere Martini, woonachtig in de Verwersstraat, een groot deel van het achterterrein tussen Beurdsestraat en Volderstraatje kocht en hier een grote tuin aanlegde. De donkere tuingrond dekte inderdaad alle andere bewoningssporen af. Van Rosmalen tenslotte heeft aan het begin van deze eeuw het terrein weer bebouwd.
Ook aan de kant van het Volderstraatje is onderzoek gedaan. Omdat we hier eveneens met een achterterrein te maken hadden waren de verwachtingen niet hoog gespannen. We waren dan ook behoorlijk verrast toen hier bebouwingsresten te voorschijn kwamen die al dateerden uit de eerste helft van de veertiende eeuw.
Twee huizen werden opgegraven, waarvan er één 9 m breed was, wat voor een kleine zijstraat als het Volderstraatje in de middeleeuwen zeer breed is (ter vergelijking: het hierboven besproken perceel aan de Beurdsestraat was 5.20 m). Dit brede huis bezat een fraaie bakstenen vloer waarvan nog een groot deel bewaard was gebleven (afb. 4). De opgraving aan de Beurdsepoort heeft duidelijk gemaakt dat dit deel van de stad in de middeleeuwen intensief bewoond is geweest. Een klein straatje als het Volderstraatje kende dichte bebouwing vanaf de vroege veertiende eeuw en ook het karakter van de huizen was gevarieerder dan je in een dergelijke straat zou verwachten. Dit hing samen met de aanwezigheid van de voor 's-Hertogenbosch zo belangrijke lakennijverheid. De oven is daar vermoedelijk een overblijfsel van.